7 Uyurlar Hikayesi Kısaca
Ashâb-ı Kehf, Hristiyanlık ve İslamiyet başta olmak üzere dünyanın değişik kültürlerinde anlatılan, halkını terk ederek Efes şehrinin (günümüzde Selçuk, İzmir, Türkiye) dışındaki bir mağarada saklanan bir grup Romalı gencin hikâyesidir. Bu hikâye, kendi halkına yüz çeviren ve onları terk eden bir grup olmaları temelinde benzerlik gösterir. M.S. 250 civarında, Roma İmparatorluğu’nun Hristiyanlara yönelik zulümlerde bulunduğu dönemde yaşandığına inanılır. İslam’ın kutsal kitabı Kur’an’ın Kehf Suresi’nde de bu hikâye anlatılmaktadır (18:9-26).
Hristiyanlıkta bu gençler, Yedi Uyurlar olarak tasvir edilir. Efes’in yakınlarındaki bir mağaraya sığınan bu yedi veya sekiz Hristiyan gencin, Romalı askerler tarafından takip edilip mağara içinde bulunmaları sonucunda mağaranın girişi taş ve harçla kapatılır. Ardından, askerler mağaranın girişine “Yedi Kâfir’in ölüme terk edildiklerini” bildiren bir levha bırakarak giderler. Gençler çaresizce ne yapacaklarını düşünürken, üzerlerine bir ağırlık çöker ve mucizevi bir uykuya dalarlar. Bu kişilerin adları Maximilian, Iamblicus, Martinian, John, Dionysius, Exacustodianus ve Antoninus olarak rivayet edilir.
Bu hikâye, Hristiyanlıkta ilk dönemlerde önemli bir yere sahipken, daha sonra önemini yitirmiştir.